.

Yaşamayı beceremiyorum. Sevinmeyi, sevmeyi, yaptıklarımdan keyif almayı beceremiyorum. İnsanlarla ilişki kurmayı beceremiyorum. Sürekli bir öfke halindeyim. Etrafımda olup biten saçmalıklara(!) sürekli bağırıp çağırarak karşılık veriyorum. Çok az şeyden memnuniyet duyuyorum. Belki de hiçbir şeyden memnuniyet duymuyorum. Yoruldum.

Dün tezle ilgili planladığım hiçbir şeyi yapamadım. Sürekli olarak hiç ileri gitmeyen ama vakit alan idari işlerle uğraştım. Bugün için koymuş olduğum hedefin gerisindeyim demek bu. Ne ki hiç umurumda değil. Yarın sabah İstanbul'dayım ve tadını çıkaracağımdan şüpheli olduğum iki ya da üç günlük bir tatilde tezle ilgili hiçbir şey kafa yormak istemiyorum. Zaten bitince her şeyi bırakıp köye gitmek istiyorum. Bu büyük şehirler beni boğmaya başladı artık.
0 Responses