Nafile

Hiçbir şeyi değiştirmeden bazı şeyleri değiştirmek istiyorum. Halimden memnun değil miyim, memnunum. Mutlu bile sayabilirim kendimi. Nihayet işletme zırvalığından kurtuldum. En çok istediğim olmasa da istediğim bir bölümde yüksek lisans yapıyorum. Gitmeyi istemiş olsam da mezun olduğum okulda asistan olarak çalışıyorum. Rahat bir çalışma ortamım var. İyi anlaştığımız bir oda arkadaşım var. Güzel, istediğim gibi bir ev tuttum. Ev arkadaşımla aram iyi. Çalışmaktan yorgun düşsem de zaman zaman, keyif alıyorum en azından yaptığım işten. Yine de istiyorum ki bazı şeyler değişik olsun. Bazı şeyler değişik olsun ama hiçbir şey değişmesin. Bu nasıl iş değil mi? Anlatayım.

Sabah erkenden okula gidip geç saatlerde eve dönmekten farklı bir şeyler yapabilmek istiyorum ama okumam gerekenlerin hiçbirini atlamak istemediğimden geç saatlere kadar çalışmak istiyorum. Külüstür kanepelerden kurtulup daha az külüstür bir çekyat, iki koltuk falan almak istiyorum ama bunca borcun arasında onlara para harcamak istemiyorum. Yeni insanlarla tanışmak istiyorum ama yeni biriyle tanışmanın külfetine katlanmak istemiyorum. Eski arkadaşlarımla görüşmek istiyorum ama eskilerden söz açılmasını istemiyorum.

İşte böyle oluyor hiçbir şeyi değiştirmeden bazı şeyleri değiştirmek istemek.

Şunu fark ettim ki ofiste yahut bütün gün oturmanız gereken başka bir yerde çalışan bir erkekseniz giyim kuşam zorunluluğu olmasa dahi kot pantolon giymekten kaçınmanız gerekiyor. Kızlarda benzer bir durum var mıdır bilmem ama kot pantolon hava aldırmadığı için bizde çok fena ter yapıyor avret yerlerinde. (Avret yerleri mi? Peh peh peh!) Üzerinde konuşması zor bir konudan bahsettiğimin farkındayım ama bu fikrimi sizlerle de paylaşmak istedim. Son günlerde bir gün keten bir gün kot pantolon giyerek çalıştığım için fark ettim bunu. Ütüsü, bakımı zor belki ama çalışırken keten pantolon tavsiye ederim. Kumaş kadar zor değil en azından. Kot pantolonu da dışarı çıkarken falan giyin canım, öyle durumlarda rahat olduğunu inkar edecek değilim. Keten yahut kumaş pantolonla çimlere oturmak nerede kot pantolonla oturmak nerede değil mi efendim.

Evet sevgili minikler, neymiş bu yazımızdan çıkarılacak sonuç. Sıyırdım.

Ben de sonunda Twitter camiasına katıldım. Eh çok isteyerek olmadı tabi, malum çok seven biri değilim yaptığım her şeyi sağa sola anlatmayı (!) ama derginin yararına olacakmış, olsun dedim ben de. Takip etmek isteyene: www.twitter.com/nafileden (Nafile kullanıcı adını bir yerlerde benden önce alan fakat nedense bir iki defadan fazla kullanmayan insanlar var, sinir oluyorum.)

Bu da benim ağır ağır blog camiasına dönüşümün işareti olsun artık.