Nafile

Dehayla delilik arasındaki ince sınır fark edileli beri amma çok deli özentisi türemiş yahu! Ben bugün bunu gördüm ve karar verdim, artık delilikten vazgeçiyorum. Kimse bana özenmez, özenilecek bir yanım da olamaz.

Lav yu beybi, sen de mi? Sigaram bitti, artık kalem içiyorum. Kitabımı yedim dün gece, bitmedi gitti. Arkadaşım gelecekti dün gece bana, bugüne erteledik. Nan ov ım, hepınızı yırım. Böyle arada sıyırım. Ah bilseniz ne kadar zekıyım. (Latifeyi de yapıyorum hani; zeki demiyorum da zekı diyorum.) Vış, imlaya da tam uyduk, olmaz böyle. Perihan'laşmak lazım biraz, mağdenin derinine inmeli insan. Kıh, kıh, kıh. (Gülünecek burada.) Hey dostum, kimlerdensin? Elf misin cüce misin? Cüce-Büce vardı değil mi? Elif Abla'ya selam olsun, Be-Ce için. Ben küçükken çok oburdum, balı kaymaklan yoğurdum. Silifkenin yoğurdu, ah seni kimler doğurdu. (Görüyor musun zeki insanı, iki cümle arasında bağlantı kurabildiğim halde deli numarası yapabiliyorum.) Çayım bitti, sıçmaya gidiyorum. (Diyojen gibiyim mübarek. Bugün deli diyorlar, iki bin yıl sonra filozof diyecekler.)

A biyento yavrim, ih libe dih. Arapça'nın da hatrı kalmasın, ehlen ve sehlen ya ramadan. (Alakasız ama olsun, deliyim ne yapsam fire veriyim.)