Nafile

Hala en tahammül edemediğim şey ikiyüzlülük ve hala muhtemelen ikiyüzlülüğümden.

"It's what life is. It's a series of rooms and who we get stuck in that rooms with adds up to what our lives are."

House M.D. 3x12 One Day, One Room'dan.

Üniversiteye başlayıncaya değin yıllarca sınavlarda doldurmaya çalıştığımız havuzlar gibiyim. Boşalan cinsinden ama. İnsan olmanın doğası gereğidir diye kendimi avuttuğum bir sızıntı var zaten uzun zamandır. Sızanı telafi edecek kadar suyu (su burada fikir, inanç, merhamet, görgü, saygı vb. kavramları temsil ediyor) yerine koyabildikten sonra sorun yoktu ayrıca. Günde ortalama beş santimetreküp su sızdıran bir havuza haftada ortalama kırk santimetreküp su konuluyorsa ve havuzun kapasitesi taşmayı engelleyecek kadar yüksekse (burada kapasite şahsıma değil tüm insanlığa aittir) endişe etmenin gereği yoktur. Gelin görün ki son zamanlarda bende tedirginlik gerektiren bir durum var. Sızıntının debisi artarken yerine konan suyun miktarı git gide azalıyor. Hadi hayırlısı.

Blogu hazırlarken bir de açıklama vardı aklımda ama adına yaraşır biçimde açıklamaya da üşendim. Neyi mi? Blogu açma sebebim. Hangisini? Üşenmezsem sürdürmeye niyetli olduğum kısa hikaye blogunu. Merak eden olursa şöyle alalım. Dileyen üstteki sekmeyi de kullanabilir.

Hadi öptüm anacım. Baaay!