|
Başıma ne geldiyse çok konuşmamdan geldi. Art niyetli oldum niyetim açığa çıktı, iyi niyetli oldum ya ucu birine battı ya yanlış anlaşıldı. Bu kadar kötü müydüm; bunca ters, mızmız, yalancı, sahtekar, numaracı, oyunbaz, ikiyüzlü müydüm; o denli bencil miydim be söylediklerim iyi niyet eleğinden geçirilip tekrar değerlendirilmedi hiç. Hep kırgınlıkla, hep kızgınlıkla boğuştum; hep dediğimi bir de ne demek istediğimle tekrar etmek zorunda kaldım. Neden? Neden ya kimse de çıkıp "Ben bu çocuğu tanıyorum; biraz salaktır ama kalbi temizdir, bir şey söyledi yahut yaptıysa kötü niyetli değildir." demedi, diyemedi? Evet safım, evet ne yaptığımı bilmiyorum kimi zaman, evet önünü sonunu düşünmeden hareket ediyorum ama insaf edin kimse için kötü bir şey istemiyorum. İstediklerimin peşinde koşuyorsam sonunun güzel olacağına inandığım için, düşüncelerimi inatla savunuyorsam bir faydam olacağını sandığım için... İçimden, lanet olsun, sözü her geçtiğinde Allah'tan korkuyorsam ve gerçekten lanet okuyamıyorsam insanları hala sevdiğim içindir. Yapmayın be abi, insaf edin, vurmayın artık. Yoruldum artık. Müsebbibi benim yorgunluğumun, ne ettimse çok konuştuğum için kendime ettim ama acıyın biraz.
Yorum Gönder