Nafile

İnsan sevdiklerini mutlu görmekten hoşnut olur. Değer verdiklerimizin iyiliği sevindirir bizi. Kızgın ve kırgın olduklarımızın mutluluğu/mutsuzluğu ise kişiden kişiye göre değişik duygular doğurur sanıyorum. Kimileri ne kadar nefret ederse etsin karşısındaki insandan onun üzülmesini istemez yahut sevincine üzülmez. Zaten tamamen nefret edemez herhalde o insanlar hiçkimseden. Kimileri ise haz duyar sevmediği insanın mutsuzluğundan ya da üzülür onu mutlu görürse.

Peki geçmişte kalan, artık kişinin hayatında yer kaplamayan insanlar üzülür yahut mutlu olursa ne hisseder insan? Onlara değer vermiş olması yahut onlardan nefret etmiş olması vaktiyle bir şeyleri değiştirir mi? O kişilerin başlarından geçenleri öğrenmesi, sevinmek yahut üzülmek duygularıyla mı açıklanır yoksa sade bir meraktan ötürü müdür geçmişte bıraktıklarının hayatlarındaki değişimleri takip etme isteği?

Aşağısı Kasımpaşa demek isterdim. Diyebildiğimden çok emin değilim. Kasımpaşa değilse neresi derseniz cevabım yok. Ne Kasımpaşa ne değil, öyle bir muamma galiba.