Nafile

Burası ne kadar garip bir yer. Yazmaya bir müddet ara verince bir daha dönmek nedense zor geliyor insana. Bir üşengeçlik kaplıyor ki ruhumu sormayın gitsin. Sanki biri zorla yazmamı istiyor da ben direniyorum yazmamak için. Halbuki şunun şurasında beş altı günlük bir ara var son girdimle bunun arasında. Araya bayram girdi, ben bir daha buraya uğramaya üşenir oldum.

Araya bayram girdi demişken; eskiden bayramlarda İzmir dışına çıktığım için bloga yazmıyordum. Bu bayram İzmir'deydim. Bu durum giderek sık gerçekleşmeye başlıyor. Sanırım artık birileriyle görüşmeyi pek istemiyorum. O birileri annemle babam değilse elbette. Hatta bu bayramda telefonla konuşmaya bile üşendim. Annemle, babamla, lise sonda yanlarında kaldığım halamlarla, iki abimle (üçüncüye bir türlü ulaşamadım) konuştuktan sonra daha fazla bayramlaşmayı kaldıramayacağımı fark edip telefonu bir kenara bıraktım. Eskiden kişiye özel mesaj gönderen bendeniz toplu mesaj bile göndermedim. Hatta bana gelen mesajları yanıtlamayı kafamın estiği bir vakte kadar erteledim. Üff, ne diyorum ben ya. Nereden başladım nereye geldim. Bu bayram İzmir'deydim ama yine de bloga yazmadım çünkü zaman zaman kendimi internetten soyutlamak iyi geliyor diyecektim. Bu kadarcık cümle için araya neler sıkıştırdım. Ay aman, hala konuşuyorum! Tiksindim kendimden. Bırrr!