Nafile

İçime bir efkar çöküyor bazen. Böyle yüreğime öküz oturuyor derler ya, öküz müdür manda yavrusu mu bilmem, öyle çörekleniyor. Yok, vallahi kendimle ilgili değil efkarım. Bir zamandan kelli değil en azından. Eli kolu bağlı olmaktan. Diyeceksin ki o da kendinle ilgili. Öyle belki. Hayat öyle zor ki. Birini mutlu edeceksin. Öbürünü mutlu edeceksin. Öbürünü mutlu edeceksin. Onları mutlu ederken bir başkasını mutsuz etmeyeceksin. Onların mutluluğundan mutsuz olana ne yapacaksın? Canı yanana merhemi nereden bulacaksın? Düşüneceksin, içinden çıkamayacaksın. Düşünmeyeceksin, kafan rahat edecek. Bok edecek! Düşünmesen de yüzüne vuracak bir yerde bu çetrefilli soru kendini. O tokadı yiyince ne yapacaksın? Hadi diyelim yüzsüzsün, takmadın. Gözünden yaş geleni görünce ne halt edeceksin? Göz yaşına dayanamıyorsan o yufka yüreğine nasıl nasır tutturacaksın? Peh!