|
"Unutturamaz seni hiçbir şey
Unutulsam da ben, ah unutulsam da ben
Her yerde sen, her şeyde sen
Bilmem ki nasıl söylesem
Bir sisli hazan kesilir ruhum eğer görmesem
Neşemde sen, hüznümde sen
Bilmem ki nasıl söylesem"
Birisi için söyleyecek olsam kime söylerdim ben bu şarkıyı? Hiçkimseye! Belki unutkanlığımdan belki de kimse bende böylesine derinden bir yara bırakmadığından.
"Bir yandan hoşlanır azarlamaktan
Bir yandan gözünde yaşlar nedendir?"
Bu ben miyim? Kesinlikle değilim. Böyle parazitliğe can kurban diyerek kaldığım yerden devam edeyim öyleyse. Ailemi bir yana koyarsam kimseyi unutamayacak kadar sevmedim ben. Baksana, kimden uzak kaldıysam uzaklığı içime sindirdim ve sözünü dahi etmedim hasretin. Kaç dostu eskittim böylece kim bilir. Kaç sevilmedik sevdiceği hafızamın derinliklerine gömdüm ki yalnızca isimleri kaldı aklımda.
Demek ki, diyorum, hiçbirini o olmadan yaşayamayacağımı hissedecek kadar sevmemişim. Desem ki insanoğlunun hayatına devam edebildiğini bildiğimden, değil. Belki gururumdan. Evet, muhtemelen gururumdan. İyi de bu neyi değiştirir ki?
"Hasretin içimde bir alev gibi
Sensiz geçen her gün bir asır gibi
Nerdesin sevgilim dön artık bana
Düşmüşüm peşine bir deli gibi
Olmuyor, olmuyor; sensiz olmuyor
Sen sevmezsen kalbim huzur bulmuyor"
Saçmalamaya başlamıştım, iyi geldi bu. Bak ne güzel anlatmış halini Selami Şahin. "Sen sevmezsen kalbim huzur bulmuyor." demiş, daha ne desin. Ben kime diyebilirdim bu cümleyi? Hep söylenip durdum bugüne değin hep reddedildim diye. Kaç kişiye ulan, kaç kişiye böyle bir sevgi duydun da söyledindin? Haddine mi şikayet etmek?
Yine kendime vurmaya başlamadan yazmaktan vazgeçsem iyi olacak. Başından beri söylemek istediğim şu cümlede özetlenebilir aslında: "Birini seviyorsa insan, dönüp dönüp onu hatırına getiriyorsa, yıllar geçse de unutamıyorsa, onu istiyor ve onsuz huzur bulmuyorsa siktir eder gururunu, gider ayaklarına kapanır sevdiğinin, kapısında kölesi olur, her hakaretine katlanır, görmezden gelinse de peşinde dolanır ki yanında olabilsin. Gerisi yalan, gerisi hikaye. Gerisi senin benim kendi kendimize oynadığımız bir oyun."
Sevgiyle kalın pıtırcıklarım.
Unutulsam da ben, ah unutulsam da ben
Her yerde sen, her şeyde sen
Bilmem ki nasıl söylesem
Bir sisli hazan kesilir ruhum eğer görmesem
Neşemde sen, hüznümde sen
Bilmem ki nasıl söylesem"
Birisi için söyleyecek olsam kime söylerdim ben bu şarkıyı? Hiçkimseye! Belki unutkanlığımdan belki de kimse bende böylesine derinden bir yara bırakmadığından.
"Bir yandan hoşlanır azarlamaktan
Bir yandan gözünde yaşlar nedendir?"
Bu ben miyim? Kesinlikle değilim. Böyle parazitliğe can kurban diyerek kaldığım yerden devam edeyim öyleyse. Ailemi bir yana koyarsam kimseyi unutamayacak kadar sevmedim ben. Baksana, kimden uzak kaldıysam uzaklığı içime sindirdim ve sözünü dahi etmedim hasretin. Kaç dostu eskittim böylece kim bilir. Kaç sevilmedik sevdiceği hafızamın derinliklerine gömdüm ki yalnızca isimleri kaldı aklımda.
Demek ki, diyorum, hiçbirini o olmadan yaşayamayacağımı hissedecek kadar sevmemişim. Desem ki insanoğlunun hayatına devam edebildiğini bildiğimden, değil. Belki gururumdan. Evet, muhtemelen gururumdan. İyi de bu neyi değiştirir ki?
"Hasretin içimde bir alev gibi
Sensiz geçen her gün bir asır gibi
Nerdesin sevgilim dön artık bana
Düşmüşüm peşine bir deli gibi
Olmuyor, olmuyor; sensiz olmuyor
Sen sevmezsen kalbim huzur bulmuyor"
Saçmalamaya başlamıştım, iyi geldi bu. Bak ne güzel anlatmış halini Selami Şahin. "Sen sevmezsen kalbim huzur bulmuyor." demiş, daha ne desin. Ben kime diyebilirdim bu cümleyi? Hep söylenip durdum bugüne değin hep reddedildim diye. Kaç kişiye ulan, kaç kişiye böyle bir sevgi duydun da söyledindin? Haddine mi şikayet etmek?
Yine kendime vurmaya başlamadan yazmaktan vazgeçsem iyi olacak. Başından beri söylemek istediğim şu cümlede özetlenebilir aslında: "Birini seviyorsa insan, dönüp dönüp onu hatırına getiriyorsa, yıllar geçse de unutamıyorsa, onu istiyor ve onsuz huzur bulmuyorsa siktir eder gururunu, gider ayaklarına kapanır sevdiğinin, kapısında kölesi olur, her hakaretine katlanır, görmezden gelinse de peşinde dolanır ki yanında olabilsin. Gerisi yalan, gerisi hikaye. Gerisi senin benim kendi kendimize oynadığımız bir oyun."
Sevgiyle kalın pıtırcıklarım.
Yorum Gönder