|
İlginç olan ne biliyor musun? (Bayılıyorum şu tür laflara. Bir ara "Ne var biliyor musun?" vardı, ben de kullanıyordum. Böyle bilgiç bilgiç, Amerikan filmlerinden fırlamış gibi. Bu da onlardan oldu. Ulan gene konuyu dağıttım!) Vaktiyle seni derinden etkilemiş bir şeyler var diyelim. Bir olay, vaziyet, bir kişi hatta. Böyle anın harareti içerisinde bir süre önemseyip sonra aklından çıkacak türden değil, gerçekten etkilemiş şeyler bunlar. Aradan zaman geçince (zamanın uzunluğu da biraz ne kadar derinden etkilendiğinle biraz da o etkinin kaybolması için gerekenlerle ne kadar zamanda karşılaştığınla -biraz da belki başka şeylerle şimdi aklıma gelmeyen- alakalı)dönüp o şeyi yeniden gözden geçirdiğinde yahut bir vesile ile o şeyin (şey şey diyorum da kişi de olabilir demiştim, kişiyi nesneleştirdim ama cümle öğesi olarak nesne olabildiğine göre kişi şey olabilir bence -misal "Bugün yolda Ahmet'i gördüm.", kimi, Ahmet'i, belirtili nesne (İnşallah belirtili nesnedir, değilse paparayı hak ettim.)- neden olmasın) güncel haliyle karşılaşınca insan ne "Bu muydu yahu!" diyebiliyor ne de o zamanki gibi etkileniyor. "Bu muydu yahu!" böyle derinden etkileyen şeylerden daha ziyade anın hararetiyle etkilendiğimiz şeyler için kullanılan bir ifade gibi. Aynı etkiyi beklemekse saçma biraz zaten. Ben şimdi "Amaaan, benim konuştuklarım çok mu mantıklı sanki? Saçmalıyoruz işte hepimiz." diyeceğim, sonra burayı okuyan paşamlardan biri (paşamlardan, ne olmuş yani!) (ha bir de, paşamlardan kaçı okuyor ki la burayı?) çıkıp "Yav güzel güzel başlıyon bir şey anlatmaya, sonra kestirip atıyon, içine ediyon." diyecek. O değil de ne çok parantez, tırnak, kesme işareti kullandım ya! Okurken içiniz şişmiştir, uzatmayayım. He he he. Hatta "Ha-ha" (Ayıptır söylemesi Tehlikeli Oyunlar'ı yeni bitirdim, göndermemiz olsun değil mi?)
Yorum Gönder