Nafile

Bazen yaptıklarım o denli manasız geliyor ki kendimi yeniden ergenliğe girmiş gibi hissediyorum. Leyla ile Mecnun'da Arda diyordu ya böyle boşlukta salınmak istiyorum diye ve ekliyordu liseye mi dönsem acaba diye, o vaziyetteyim. Yapmak zorunda olduklarımı kastetmiyorum bununla sadece, normalde severek ve isteyerek yaptığım şeyler için de bu hisse kapıldığım oluyor. Çalışmak (iş manasında), ders çalışmak, KPSS'ye çalışmak gibi zorunlu olanların yanı sıra ney çalışmak da manasız geliyor. Hadi bunlar emek isteyen şeyler ondan diyelim; eskiden keyif aldığım yemek yemek uzun zamandır zorunluluktan yapılan manasız bir şey halini aldı, kitap okumak, film-dizi izlemek, dergiye ya da bloga bir şeyler yazmak hiçbir anlam ifade etmiyor kimi zaman. Gayet hevesle aldığım ve gayet keyifle kullandığım bisiklet bile kimi zaman fuzuli bir masraf olmuş gibi geliyor, üstelik daha alalı iki hafta olmamışken. Arda gibi ben de liseye dönmeyi yeniden düşünebilirdim ama geçen KPSS başvurusu için Salih Dede'ye gidince gördüm ki lise yeni baştan çekilmezmiş. Ben tekrar üniversiteye dönmek istiyorum. Tadı çıkarılabilecek en güzel zamanlardı onlar galiba. Eski fotoğraflara bakınca mı böyle oldu acaba?