.

"Adımı unutacak kadar kaybettim kendimi."

Henüz bu raddeye gelemedim ama o günleri de görürüz herhalde. Şimdilik dört sene önce çıkmış olduğum yolda son durağa vardığımı söyleyeyim yeter. Artık biriyle konuşmak istediğimde arayacak kimsem yok. Ne mutlu değil mi bana? Ağır ağır, yılmadan yürüdüm bu yolda ve nihayet başarıya ulaştım. Başarımda en büyük pay muhakkak ki bizzatihi kendime ait ama bu hususta bana yardımcı olan birkaç arkadaşım olduğunu da inkar edemem. Kendilerine yardımları dolayısıyla teşekkürlerimi iletiyorum. 
3 Responses
  1. Benjamin Says:

    beni ara.
    aynı durumda sayılırız. senin yaptığın şeyin başlangıcındayım.


  2. çer çöp Says:

    Mesele arayacak kimsenin olmaması mı yoksa benim arayamamam mı ondan bile emin değilim ki. Öyle ya da böyle, artık telefonda neredeyse kimseyle görüşmüyorum. Uydunet çalışanlarıyla görüştüğüm kadar kimseyle konuşmadım mesela şu son haftada. :)


  3. Benjamin Says:

    aramızda kalsın ben de bazen anne çocuk milupa hattını arıyorum. :) oda arkadaşım öğretmişti..
    böyle bildiğin masal dinliyorum.