Nafile

Yasunari Kavabata'yı Kiyoto* ile tanıdım ve Bin Beyaz Turna ile sevdim. Dağın Sesi de yazarı sevmeme sebep olan her an her yerde karşımıza çıkabilecek olan şeylerin bizde yarattığı ani ruhsal değişimleri olanca yalınlığıyla aktarabilme yetisinden nasibini almış. Bu haliyle kitap bana istediğimi verdi diyebilirim. (En azından beklentilerimi karşıladı.) Lakin Kavabata'yı bu kitapla tanısaydım muhtemelen sevmezdim zira sık sık diyalogları bağlamla bağdaştırma sorunu yaşadım. Bunun sebebi benim dikkat dağınıklığım olabileceği gibi yazarın metnin akışını kahramanımız Şingo'nun unutkanlığına uygun biçimde kurgulamış olması da olabilir. (Şu kurduğum cümle bana ilkinin doğru olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu düşündürdü.) Uzun lafın kısası, kanaatimce okumaya değer bir kitap ama bu değerli yazarla yeni tanışanlar için başka bir kitap daha uygun olabilir. (Kiyoto'yu tavsiye edebilirim.)

Kitap, Dost Körpe'nin çevirisiyle (çeviri Japonca'dan değil İngilizce'den yapılmış ki bu da beni biraz rahatsız etti) Doğan Kitap tarafından yayınlanmış.

* Doğan Kitap bu kitabı Kiraz Çiçekleri adıyla yayınlamış. Ben Cem Yayınevi'nin baskısını okuduğum için bu ismi tercih ediyorum.

Önemli not: "Bir Kitap Okudum" etiketiyle yazdığım yazılar tamamen şahsi kanaatlerimi içermektedir. Edebiyatla alakam okumayı seven biri olmamla sınırlıdır. Bu nedenle söz konusu yazılar okunurken edebi eleştiri mahiyeti taşımadıklarının göz önünde bulundurulmasını istirham ederim.