|
O denli boşalmış ki içim üfleseniz yıkılırım. Yıkılır ve umursamam. Zira umursamanın gerek şartı dolu olmakmış. Bense içi karbondioksitle dolu bir balondan daha boşum. Pis bir hava bile yok içimde, ama ne hikmetse açık hava basıncıyla ezilip yok olmuyorum. Şu iskelet, ne dayanıklı şeymiş mübarek. Zannediyorum insan ne kadar ruhsuzlaşırsa ruhsuzlaşsın bedeni bir şekilde varlığını devam ettirmenin yollarını arıyor. Yoksa ben şimdiye çoktan...
Yorum Gönder