Nafile

Leyla ile Mecnun hastalığına tutulduğumu söylemiştim daha evvel. Bildiğin onların dünyasında yaşıyor gibiyim. En son Tek Kişilik Dev Kadro'da yaşamıştım bunu, seneler önce. Bu dizinin bendeki güzel etkilerinden biri de arabeskin zaman zaman ne kadar güzel olabileceğini bana hatırlatması oldu. Her şey gibi arabesk müziğin de iyisi ve kötüsü, dinlenebilir ve dinlenemez -hatta tahammül edilemez- olanı var. Bense (bizse) entel görünme merakıyla sırtımızı çevirdikçe çeviriyoruz böyle şeylere. Peki Mecnun çölde sürünürken çalan Olsan İçmez miydin Benim Yerimde gönül telime dokunmuyor mu? Şarkıyı dinlerken kemanın ağladığı yerlerde ürpermiyor muyum? O zaman ne diye dinlemiyor gibi yapıyorum? Boş bunlar azizim boş. İnsan özünü inkar etmeyecek. Sevdiğini sevmez sevmediğini sever görünmeyecek. (Didaktik oldum.)