Uyuklarken Yazdım Bu Satırları

Ahmet yola çıktı. Caddeyi boydan boya yürüdü, geri döndü. Günlerdir aynı şeyi yapıyordu. Önce aşağıdan yukarıya sonra yukarıdan aşağıya katediyordu yolu.

Vitrinlere bakmıyordu. Yol üstünde karnını doyurmuyordu. İnsanları izlemiyor, ne yaptıklarıyla ilgilenmiyordu. Tek yaptığı başı önde boş boş yürümekti.

Zaten vitrinlerde bakmaya değer bir şey yoktu. Tüm mağazaların vitrin tasarımlarını ezberlemişti neredeyse. Dışarıda yemek yiyecek parası yoktu. İş yerinden aldığı ücret en fazla kira bedeli ve pazar masrafına yetecek kadardı. Buna bir de ailesine elinden geldiği kadar para gönderme zorunluluğu eklendiğinde dışarıda yemek onun için gerçek bir lüks oluyordu. Evin joker aşçısı olmuştu bu yüzden. Arkadaşlarında herhangi bir sebeple yemek yapmayacak oldu mu dışarıda yememek için kolları sıvar ve mutfağa geçerdi.

Hava da nasıl sıcaktı yahu! Şimdi burada olmak yerine köyünde olmak, bir ağacın altına keçi postu serip uzanarak doyumca bir uyku çekmek vardı.
2 Responses
  1. Adsız Says:

    Devamını bekliyorum ben uykuda yazılan bu satırların...


  2. çer çöp Says:

    İş yerinde uyuklamamak için yazı yazıyorum bazen ama yine uyuduğum oluyor. Komik değil mi? :)
    Bir süre internete ulaşmada sıkıntı yaşayabilirim, bilmiyorum. Bakıcaz artık devamı mı olur, yeni yazılar mı olur. :)